Τα οικιστικά κατάλοιπα που έφερε στο φως η ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη κατέδειξαν μία ακμαία συνοικία, η οποία από τους ρωμαϊκούς, τουλάχιστον, χρόνους επιλέχτηκε ως τόπος διαμονής της τοπικής αριστοκρατίας. Άνετα σπίτια με μαρμαρόστρωτες αυλές, δεξαμενές και πηγάδια συνυπήρξαν με μεγάλες αστικές επαύλεις με ψηφιδωτά δάπεδα και ιδιωτικά λουτρά.

Την πολυτέλεια που χαρακτήριζε κάποτε τα κτήρια της ανασκαφής υπογραμμίζει το πλήθος των μαρμάρινων αρχιτεκτονικών μελών που περισυλλέχτηκαν από όλη την έκταση του χώρου. Κίονες με κομψά ιωνικά κιονόκρανα, επίκρανα, γείσα, υπέρθυρα και επενδύσεις τοίχων με φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα, μαρμάρινα αγγεία και τραπέζια με περίτεχνα στηρίγματα, στόλιζαν το εσωτερικό και τις αυλές τους.

Οι εύποροι ιδιοκτήτες των πολυτελών επαύλεων συγκροτούσαν ιδιωτικές συλλογές από παλιά και νέα έργα, που απεικόνιζαν θεούς και θνητούς. Τα έστηναν σε εμφανή σημεία, όπως εισόδους, αυλές, στοές, αίθουσες ακροάσεων, λουτρά και κρήνες, επιδεικνύοντας τον πλούτο και το κύρος τους στην τοπική κοινωνία. Τη φιλοσοφική παιδεία και την αισθητική τους καλλιέργεια προέβαλαν με προτομές ρητόρων και φιλοσόφων, όπως του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ενώ την πολιτική τους επιρροή με πορτρέτα επιφανών προσώπων, όπως αυτό της αυτοκράτειρας Ευδοκίας.