Κοντά στα σπίτια της γειτονιάς, αλλά και μέσα σε αυτά, είχαν τα εργαστήριά τους διάφοροι βιοτέχνες. Τεχνίτες και βοηθοί, είτε ήταν ελεύθεροι πολίτες, είτε μέτοικοι (μετανάστες), είτε δούλοι, συνέβαλαν με την εργασία τους στην ανάπτυξη της πόλης. Από τα κοροπλαστικά εργαστήρια της περιοχής προέρχονται τα θραύσματα από τις πήλινες μήτρες για την κατασκευή ειδωλίων.

Άλλοτε τα εργαστήρια θεμελιώνονταν πάνω στα χαλάσματα των σπιτιών, όταν μία εχθρική εισβολή ή άλλη αιτία είχε προξενήσει την καταστροφή τους. Τέτοια περίπτωση ήταν το εργαστήριο μαρμαροτεχνίας, που ιδρύθηκε μετά την εισβολή των Ρωμαίων, το 86 π.Χ. Στους χώρους του βρέθηκαν πολλά ημιτελή θραύσματα γλυπτών και αγγείων, αφημένα σε διάφορα στάδια επεξεργασίας, καθώς και μολύβδινα εργαλεία για την κατασκευή προπλασμάτων από κερί ή πηλό.

Από τους λάκκους χύτευσης ενός χαλκουργείου της ίδιας εποχής προέρχονται τα τμήματα από τα πήλινα καλούπια κατασκευής χάλκινων αγαλμάτων.

Στους επόμενους αιώνες η βιοτεχνική δραστηριότητα, τουλάχιστον η οχληρή, υποχώρησε, για να ενταθεί και πάλι τον 7ο-8ο αι. μ.Χ. και τον 11ο-12ο αι. μ.Χ. Τότε αναπτύσσονται μεγάλα εργαστήρια αγγειοπλαστικής, από τα οποία προέρχονται αντικείμενα που σχετίζονται με διάφορα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, όπως η βάση του κεραμικού τροχού, τα στηρίγματα και οι τριποδίσκοι για τη στοίβαξη των αγγείων στον κεραμικό κλίβανο ή το ελαττωματικό τσουκάλι που ποτέ δεν διατέθηκε στην αγορά.