Η ζωή των παιδιών στην αρχαία Αθήνα ήταν άμεσα συνυφασμένη με το φύλο και την κοινωνική θέση των γονιών τους. Οι Αθηναίοι σαφώς προτιμούσαν τα αγόρια, ως μελλοντικούς πολίτες και συνεχιστές του πατρικού οίκου.

Μέχρι τα επτά, τα παιδιά παρέμεναν στο σπίτι, στη φροντίδα της μητέρας τους. Έπαιζαν με κουδουνίστρες, μικροσκοπικά σκεύη, πήλινα ζωάκια, κούκλες, αλογάκια με ρόδες, σβούρες, αστραγάλους και άλλα ομαδικά παιχνίδια.

Μεγαλώνοντας, τα αγόρια των ευπορότερων οικογενειών πήγαιναν στο σχολείο όπου διδάσκονταν ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, μουσική, ποίηση και γυμνάζονταν στην παλαίστρα. Αργότερα μπορούσαν να εκπαιδευτούν στη φιλοσοφία, τη ρητορική, την ιατρική, τη νομική και άλλες επιστήμες.

Τα κορίτσια αντίθετα έμεναν στο σπίτι όπου μάθαιναν τα στοιχειώδη και λίγα μόνο πήγαιναν στο σχολείο για να διδαχθούν ποίηση, μουσική και χορό. Εξάλλου, ο προορισμός τους ήταν να γίνουν καλές σύζυγοι, μητέρες και νοικοκυρές.

Με το παιδί συνδεόταν μία σειρά τελετών από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωσή του.
Ίσως σε κάποιες από αυτές χρησιμοποιήθηκαν τα αγγεία σε μορφή παιδικού κεφαλιού. Συχνά οι γονείς κρεμούσαν στα παιδιά φυλαχτά ή αφιέρωναν στους θεούς παιδικά αγάλματα για να τους παρακαλέσουν ή να τους ευχαριστήσουν για την προστασία που προσέφεραν στο παιδί τους.