Η υγεία στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε υπέρτατο αγαθό, όπως δείχνει και το πλήθος των θεοτήτων που την προστάτευαν. Εκτός από τη σωστή διατροφή, βασικές προϋποθέσεις για τη διατήρησή της ήταν η άθληση και η προσωπική υγιεινή.

Οι αθλούμενοι τόνωναν τους μυς και προστάτευαν το σώμα τους από το κρύο και την αφυδάτωση με λάδι. Κατόπιν το απομάκρυναν με ειδικές ξύστρες, τις στλεγγίδες, τις οποίες χρησιμοποιούσαν και οι γυναίκες στην αποτρίχωση.

Το μπάνιο στο σπίτι και στα δημόσια λουτρά συνοδευόταν από επαλείψεις με καταπραϋντικές αλοιφές και αρωματικά έλαια. Οι γυναίκες φρόντιζαν το δέρμα και το πρόσωπό τους με καλλυντικά και βαφές από φυτικές, ζωικές και ορυκτές ουσίες, ενώ οι γιατροί δημιουργούσαν φαρμακευτικά σκευάσματα από ανάλογα υλικά.

Τις σκόνες τις έτριβαν σε μικρά μαρμάρινα γουδιά, τα φάρμακα και τα καλλυντικά τα δοσομετρούσαν, τα ανακάτευαν και τα εφάρμοζαν στο σώμα με γυάλινα, οστέινα και μεταλλικά εργαλεία (αναδευτήρες, σπάτουλες, κοχλιάρια, μηλωτρίδες, σπαθομήλες), πολλά από τα οποία χρησιμοποιούσαν και οι γιατροί σε μικροεπεμβάσεις. Τις σκόνες και τις αλοιφές τις αποθήκευαν σε φαρμακοδοχεία και άλλα σκεύη πυξίδες, λεκανίδες, λύδια), ενώ τα αρώματα σε πήλινα, γυάλινα ή αλαβάστρινα αγγεία (μυροδοχεία, αλάβαστρα, λήκυθοι, ασκοί, αμφορίσκοι).