Σε αντίθεση με τους άνδρες, η πλειονότητα των γυναικών ζούσε στο περιθώριο της δημόσιας ζωής, χωρίς πολιτικά και με ελάχιστα κοινωνικά δικαιώματα. Προορισμός τους ήταν ο γάμος και η απόκτηση απογόνων. Λίγες γυναίκες είχαν την ευκαιρία να μορφωθούν και ακόμη λιγότερες να ασκήσουν επιρροή στα πολιτικά πράγματα.

Ο κόσμος τους ήταν το σπίτι, το οποίο διοικούσαν με αρκετή αυτονομία. Κύρια ασχολία τους ήταν η υφαντική, όπως δείχνουν τα σφονδύλια από τα αδράχτια, τα υφαντικά βάρη (αγνύθες) από τους αργαλειούς, οι βελόνες για το ράψιμο και το κέντημα.

Σπάνια έβγαιναν από το σπίτι, κυρίως για να λάβουν μέρος στις μεγάλες γιορτές, και μόνο οι οικονομικά ασθενέστερες εργάζονταν έξω από αυτό. Ορισμένες εργαζόμενες αποκτούσαν δικές τους επιχειρήσεις, οπότε σφράγιζαν τα προϊόντα τους με το όνομά τους, ενώ άλλες, κυρίως μέτοικοι και δούλες, προσέφεραν ερωτικές υπηρεσίες επί αμοιβή.

Όλες, όμως, φρόντιζαν την εμφάνισή τους. Τα κοσμήματα και τις καρφίτσες (περόνες) που συγκρατούσαν τα μαλλιά, τα φύλαγαν σε ειδικά κουτιά (πυξίδες, λεκανίδες), ενώ τα ρούχα και άλλα αντικείμενα σε ξύλινα κιβώτια, από τα οποία σώζονται τα κλειδιά, οι μεντεσέδες και σπανιότερα τα οστέινα πλακίδια που στόλιζαν ορισμένα από αυτά.