Από την Κόρη λείπει το δεξί χέρι με τον ώμο και μέρος του δεξιού στήθους. Το αριστερό χέρι είναι σπασμένο λίγο πάνω από τον αγκώνα. Σοβαρή φθορά έχουν υποστεί οι ακριανές πτυχές που πέφτουν από τους ώμους προς τους γλουτούς. Τα άκρα των ποδιών είναι σπασμένα μπροστά, όμως στα πλάγια διακρίνονται ακόμη τα υψηλά κατύμματα (σόλες) των σανδαλιών.

Η Κόρη παριστάνεται με το αριστερό σκέλος ελαφρά λυγισμένο και το δεξί τεντωμένο, να πατά σταθερά στο έδαφος. Ο χιασμός των κινήσεων δηλώνεται με την ανεπαίσθητη βύθιση του δεξιού ώμου. Φορά πέπλο που συγκρατείται στη μέση με ζώνη, πάνω από την οποία σχηματίζει πλούσια αναδίπλωση. Από τους ώμους πέφτει στην πλάτη ιμάτιο διπλωμένο στα δύο (διπλοΐδιον).

Η Κόρη θα συγκρατούσε άλλοτε με το ένα χέρι την άκρη του ιματίου της, ενώ με το άλλο θα κρατούσε φιάλη, όπως γνωρίζουμε από αρχαία αντίγραφα. Τα πλούσια μαλλιά της, που ο όγκος τους ενισχύει το αδύναμο σημείο του λαιμού, είναι χτενισμένα περίτεχνα: μία λεπτή πλεξούδα σχηματίζεται πάνω από το μέτωπο και δύο άλλες ξεκινούν από την περιοχή των αυτιών και τυλίγονται σαν στεφάνι γύρω από το κεφάλι. Ο κύριος όγκος των μαλλιών πλέκεται σε δύο συστρεφόμενες μπούκλες και πιάνεται στην πλάτη με κορδέλα, αφήνοντας ελεύθερες τις κυματιστές άκρες. Μπροστά ελεύθερες μακριές μπούκλες, σήμερα σε μεγάλο βαθμό σπασμένες, πέφτουν ανά δύο σε κάθε στήθος.

Τα αγάλματα των Κορών που διακοσμούσαν τη νότια πρόσταση του Ερεχθείου, στέκονταν σε χαμηλό βατήρα (πόδιον), διατεταγμένα σε σχήμα Π και στραμμένα προς την οδό της Ακρόπολης, από όπου περνούσε η πομπή των Παναθηναίων. Οι κατακόρυφες πτυχές του ρούχου τους θυμίζουν τις ραβδώσεις των κιόνων και τα ιδιότυπα κιονόκρανα (κάλαθοι) στα κεφάλια συγκέντρωναν τα φορτία της οροφής και τα κατεύθυναν προς τα κάτω.

Η αντικατάσταση κιόνων με αγάλματα γυναικών ήταν γνωστή στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική ήδη από την Αρχαϊκή εποχή. Τα αγάλματα σε οικοδομική επιγραφή του ναού ονομάζονται απλώς Κόρες. Ο όρος Καρυάτιδες παραδίδεται από τον Βιτρούβιο, ο οποίος διηγείται ότι οι γυναίκες από τις Καρυές της Λακωνίας Πελοποννήσου τιμωρήθηκαν από τους υπόλοιπους Έλληνες να κουβαλούν στο κεφάλι το βάρος όλων των ρούχων και των κοσμημάτων τους επειδή η πόλη τους είχε προσφέρει βοήθεια στους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Λουκιανό οι γυναίκες από τις Καρυές φημίζονταν για τον χορό που χόρευαν προς τιμή της θεάς Άρτεμης με κάνιστρα στο κεφάλι.

Στη σύγχρονη εποχή έχουν δοθεί στις Καρυάτιδες πολλές ερμηνείες: κόρες του Κέκροπα, Αρρηφόροι ή νέες που συμμετέχουν στην πομπή των Παναθηναίων. Η πειστικότερη ωστόσο υποστηρίζει ότι αποτελούσαν το υπέργειο μνημείο του τάφου του μυθικού Κέκροπα, το Κεκρόπειο, το οποίο βρισκόταν ακριβώς από κάτω. Ήταν οι χοηφόροι που απέδιδαν τιμές στον νεκρό ήρωα-βασιλιά με τις φιάλες που κρατούσαν στο χέρι.

Πέντε από τις Καρυάτιδες, οι Κόρες Α, Β, D, E, F βρίσκονται στην Ελλάδα ενώ η έκτη, η Κόρη C βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, μετά την απόσπασή της το 1804 από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin. Το 1979 οι Κόρες απομακρύνθηκαν από το μνημείο προκειμένου να προστατευτούν από την ατμοσφαιρική ρύπανση και μεταφέρθηκαν στο παλαιό Μουσείο της Ακρόπολης. Στη θέση τους στο Ερέχθειο τοποθετήθηκαν πιστά αντίγραφα από συνθετικό λίθο. Από το 2009 εκτίθενται στο νέο Μουσείο Ακρόπολης.