Για πρώτη φορά, μετά την καταστροφή του, το μνημείο (Ακρ. 690) αποκαταστάθηκε στις αρχικές του διαστάσεις φτάνοντας τα 4,85 μ. ύψος. Για τον σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκε ένα προσαρμοσμένο μεταλλικό στήριγμα και μία αρθρωτή κατασκευή, επάνω στα οποία τοποθετήθηκαν τα 28 θραύσματα του γλυπτού που διατηρούνται σήμερα. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό σύστημα, το οποίο σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε ειδικά για τις ανάγκες του μνημείου. Στόχος ήταν η ελεύθερη θέαση των θραυσμάτων από όλες τις πλευρές, χωρίς χρήση συμπληρωμάτων που θα αλλοίωναν την ιστορική αξία της αποσπασματικής διατήρησης του, καθώς και η αντιστρεψιμότητα της επέμβασης. Η θέση των θραυσμάτων στηρίχθηκε σε μελέτη του αρχιτέκτονα Μανόλη Κορρέ. Οι επεμβάσεις περιλάμβαναν αφαίρεση του υλικού παλαιότερων επεμβάσεων, στερέωση των επισφαλών περιοχών, πληρώσεις ρωγμών, σφραγίσεις και αισθητική αποκατάσταση.