Λείπει τμήμα του στελέχους με την οξεία απόληξη. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε δωμάτιο του κτηρίου Ζ (φάση 4ου-5ου αι. μ.Χ.). Αποτελείται από ένα στέλεχος-λαβή που απολήγει σε ορθογώνια, πεπλατυσμένη σπάτουλα, με πάχος που βαθμιαία μειώνεται προς το άκρο.

Οι σπάτουλες αυτού του είδους χρησιμοποιήθηκαν στη σύνθλιψη, ανάμειξη και εφαρμογή αρωματικών, καλλυντικών και φαρμακευτικών παρασκευασμάτων, ιδιαίτερα αυτών που η οξύτητα των συστατικών τους θα μπορούσε να διαβρώσει τα αντίστοιχα εργαλεία από μέταλλο, προκαλώντας επιβλαβείς χημικές αντιδράσεις.