Πλημοχόη μικρών διαστάσεων. Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε υπόστρωμα δαπέδου του εργαστηρίου μαρμαροτεχνίας.

Έχει δισκόμορφη βάση, ψηλό πόδι και ημισφαιρικό σώμα, που περιβάλλεται από προεξέχοντα δακτύλιο. Ο λαιμός είναι ευρύς και κυλινδρικός και καταλήγει σε χείλος στραμμένο προς τα έξω. Οι οριζόντιες λαβές είναι προσαρτημένες στον δακτύλιο, στον οποίο διαμορφώνονται επίσης δύο αντικριστά ζεύγη οπών ανάρτησης. Σε ολόκληρη την επιφάνεια διατηρούνται ίχνη λευκού επιχρίσματος.

Πρόκειται για τελετουργικό σκεύος, στο οποίο αποδίδεται και η ονομασία «κέρνος». Συνδέεται στενά με τα Ελευσίνια Μυστήρια και τη λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Πιστεύεται ότι το χρησιμοποιούσαν οι μύστες για την κατανάλωση του κυκεώνα μετά τη νηστεία στην οποία είχαν υποβληθεί ή σε σπονδές προς τις ελευσίνιες θεότητες την τελευταία ημέρα των Μυστηρίων.