Βρέθηκε το 1980 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον αποθέτη ΝΜΑ 1.

Πρόκειται για ορθογώνια πλάκα με βαθιά κοιλότητα, μέσα στην οποία αποτυπώνεται το πέλμα φυσικού μεγέθους δεξιού ποδιού με δηλωμένα τα δάχτυλα. Ένας μικρός τόρμος στην πίσω επιφάνεια προκάλεσε τη λέπτυνση του μαρμάρου και τη διάνοιξη μικρής οπής στο μεγάλο δάχτυλο.

Παρόμοιες πλάκες με αποτυπώματα πελμάτων (ίχνη, βήματα) αποτελούσαν συνηθισμένα αφιερώματα σε ιερά αιγυπτιακών θεοτήτων, ιδιαίτερα της Ίσιδας και του Σάραπη, σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Θεωρούνται συνοπτικές απεικονίσεις της θεότητας και αποτυπώματα της «επιφάνειάς» της, δηλαδή της εμφάνισής της στον πιστό προκειμένου να ακούσει τις παρακλήσεις του ή να δεχτεί την ευγνωμοσύνη του.

Η αρχική θέση του πέλματος του οικοπέδου Μακρυγιάννη δεν είναι γνωστή, ωστόσο θα μπορούσε, ίσως, να αναζητηθεί στον ναό της Ίσιδας, στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης. Εικάζεται ότι ο ναός αυτός βρισκόταν στα δυτικά του ιερού του Ασκληπιού, θέση ιδιαίτερα ταιριαστή καθώς η Ίσιδα και ο Σάραπης ήταν θεοί με ιαματικές ιδιότητες, όπως και ο θεραπευτής θεός Ασκληπιός.