Πινάκιο (πιάτο) με αυλακωτό χείλος, συγκολλημένο από πολλά θραύσματα. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε λάκκο εγκαινίου κάτω από δάπεδο της οικίας Λ (εγκαίνιο ΝΜΑ 16).

Έχει δακτυλιόσχημη βάση, σώμα με επικλινή τοιχώματα και χείλος πλατύ, σχεδόν οριζόντιο. Στην πάνω επιφάνεια του χείλους, δύο βαθιές αυλακώσεις σχηματίζουν τρεις βαθμίδες. Ο πυθμένας εσωτερικά καλύπτεται με καστανοκόκκινη βαφή, ενώ το χείλος και η εξωτερική επιφάνεια παραμένουν άβαφα.

Τα πινάκια αυτού του τύπου παράγονταν για οικιακούς και τελετουργικούς σκοπούς. Στη δεύτερη περίπτωση υποκαθιστούσαν συμβολικά τα κανονικά σκεύη σερβιρίσματος φαγητού ή υποδέχονταν προσφορές, όπως αποξηραμένα φρούτα και καρπούς.