Η οικία Θ είναι από τις παλαιότερες που βρέθηκαν στην ανασκαφή. Ιδρύεται την τελευταία εικοσαετία του 5ου αι. π.Χ. και επιβιώνει μέχρι τα τέλη του 6ου αι. μ.Χ. Στη χιλιόχρονη ιστορία της δέχεται πολλές επιδιορθώσεις και ανακατασκευές. Σήμερα διατηρούνται κυρίως τα κατάλοιπα του 5ου και του 3ου αι. π.Χ., καθώς και ορισμένα του 6ου αι. μ.Χ.

Τα δωμάτια της κατοικίας είναι οργανωμένα γύρω από μικρή εσωτερική αυλή. Ξεχωρίζει ο ανδρώνας, το δωμάτιο όπου ο οικοδεσπότης δέχεται τους φίλους του για φαγητό και ποτό, το γνωστό συμπόσιο. Έχει ψηφιδωτό δάπεδο, που προσφέρει αίσθηση πολυτέλειας και επιτρέπει τον καθαρισμό του με άφθονο νερό μετά το συμπόσιο. Κοντά στους τοίχους το δάπεδο είναι ελαφρά υπερυψωμένο για να υποδέχεται τις κλίνες, στις οποίες οι συμποσιαστές τρώνε, πίνουν, συζητούν και διασκεδάζουν μισοξαπλωμένοι σε μαλακά μαξιλάρια.

Στο πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ. στην αυλή του σπιτιού εγκαθίσταται εργαστήριο με τρεις υπέργειες δεξαμενές τοποθετημένες σε διαφορετικά επίπεδα, που επικοινωνούν μεταξύ τους. Ένας πήλινος κυλινδρικός αγωγός φέρνει καθαρό νερό και ένας δεύτερος, κτιστός, απομακρύνει τα ακάθαρτα στον οχετό του δρόμου. Ίσως το εργαστήριο είναι γναφείο, δηλαδή πλυντήριο όπου καθαρίζουν τα χρησιμοποιημένα ρούχα ή επεξεργάζονται και λευκαίνουν τα καινούρια υφάσματα πριν τα στείλουν στο βαφείο.