Πρόκειται για ενιαίο λίθο σπασμένο στη μέση, στα τμήματα του οποίου είχαν δοθεί από παλιά ξεχωριστές ενδείξεις (e, f). Ανήκει στη νότια πλευρά της ζωφόρου του ναού της Αθηνάς Νίκης και απεικονίζει μάχη μεταξύ Ελλήνων και Περσών.

Στα αριστερά ένας γυμνός Έλληνας οπλίτης γονατίζει προσπαθώντας να αποφύγει το χτύπημα του Πέρση αντιπάλου του. Από τη μορφή του δεύτερου διατηρείται μόνο το περίγραμμα και ο μανδύας που ανεμίζει. Ακολουθεί Έλληνας πολεμιστής που γέρνει προς τα πίσω είτε γιατί έχει πληγωθεί είτε γιατί ετοιμάζεται να επιτεθεί. Δίπλα του καταρρέει ένας λαβωμένος Πέρσης. Ακολουθεί γυμνός Έλληνας οπλίτης που επιτίθεται σε Πέρση ιππέα, το άλογο του οποίου βυθίζεται σε έλος ή παραπατά τραυματισμένο. Στα πόδια του αλόγου κείτεται νεκρός ένας ακόμη Πέρσης, ενώ πίσω ένας άλλος κινείται εναντίον του Έλληνα. Τη σκηνή ολοκληρώνει ένας Πέρσης που δείχνει να πέφτει προς τα πίσω.

Θέμα της νότιας ζωφόρου του ναού της Αθηνάς Νίκης είναι πιθανότατα η νικηφόρα μάχη των Ελλήνων κατά των Περσών στον Μαραθώνα το 490 π.Χ., στην οποία πρωτοστάτησαν οι Αθηναίοι.

Ολόκληρη η ζωφόρος του ναού αποτελείται από δεκατέσσερις λίθους με διαφορετικές παραστάσεις σε κάθε πλευρά. Σήμερα εννέα από αυτούς βρίσκονται στο Μουσείο Ακρόπολης, ένας έχει χαθεί και τέσσερις εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, μετά την αρπαγή τους από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, στις αρχές του 19ου αι.

Ο ναός και το θωράκιο της Αθηνάς Νίκης διαλύθηκαν από τους Οθωμανούς το 1687 για την ενίσχυση του προμαχώνα και την καλύτερη οχύρωση της δυτικής πλευράς της Ακρόπολης ενάντια στις επιθέσεις των Βενετών του στρατηγού Francesco Morosini. Το 1835-1836, υπό την επίβλεψη του τότε εφόρου αρχαιοτήτων Ludwig Ross, ο προμαχώνας κατεδαφίστηκε και ο ναός της Αθηνάς Νίκης αναστηλώθηκε για πρώτη φορά. Μία δεύτερη αναστήλωση πραγματοποιήθηκε το 1940 ενώ μία τρίτη ολοκληρώθηκε το 2010.