Τμήμα κεφαλιού αγάλματος του αθηναίου στρατηγού Μιλτιάδη, που συνδυάζει ιδεαλιστικά και ρεαλιστικά στοιχεία. Το πάνω μέρος είναι κομμένο λοξά και κατάλληλα επεξεργασμένο για να υποδεχθεί πρόσθετο κομμάτι, πιθανότατα από ξύλο, καθώς και κράνος κορινθιακού τύπου. Τα μαλλιά σχηματίζουν δύο πλεξίδες που ξεκινούν πίσω από κάθε αφτί, διασταυρώνονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και δένονται μπροστά πάνω από το μέτωπο, αν και στο σημείο αυτό δεν σώζονται.

Το κεφάλι προέρχεται από σύνταγμα αγαλμάτων, στο οποίο ανήκε και το κεφάλι της Αθηνάς, Ακρ. 2338, κατασκευασμένο με παρόμοια τεχνική.

Πρόκειται για ρωμαϊκά αντίγραφα, του 2ου αι. μ.Χ., ενός φημισμένου χάλκινου συντάγματος που είχαν αφιερώσει οι Αθηναίοι το 465-460 π.Χ. στους Δελφούς, σε ανάμνηση της νίκης που τους εξασφάλισε ο στρατηγός Μιλτιάδης εναντίον των Περσών στον Μαραθώνα το 490 π.Χ. Εκείνο το έργο, δεκατρία συνολικά αγάλματα, εικόνιζε τον Μιλτιάδη ανάμεσα στην Αθηνά και τον Απόλλωνα, προστάτες της Αθήνας και των Δελφών αντίστοιχα, καθώς και τους δέκα Επώνυμους Ήρωες των αττικών φυλών. Ήταν πρώιμη δημιουργία του γλύπτη Φειδία, έργο ακόμα της περιόδου του «αυστηρού ρυθμού» και το αρχαιότερο δείγμα απεικόνισης αφηρωισμένου στρατηγού.