Αγαλμάτιο καθιστής ανδρικής μορφής. Βρέθηκε το 1997, στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο γέμισμα λάκκου νεότερων χρόνων στην περιοχή της οικίας Ξ. Λείπει το κεφάλι, το πάνω μέρος του στέρνου, το κάτω μέρος του δεξιού βραχίονα και το αριστερό χέρι. Ένας μικρός, κυκλικός τόρμος στο σπάσιμο δείχνει πως το κεφάλι ήταν δουλεμένο χωριστά ή είχε επιδιορθωθεί στην αρχαιότητα.

Το αγαλμάτιο πατά σε ψηλή πλίνθο. Ο άνδρας κάθεται σε δίφρο με το αριστερό πόδι τραβηγμένο προς τα πίσω. Φορά ιμάτιο που καλύπτει το κάτω μέρος του σώματος, την πλάτη και το αριστερό μπράτσο. Το δεξί χέρι θα εκτεινόταν προς τα εμπρός και ίσως ακουμπούσε στο γόνατο, όπως δείχνει μια μικρή ανωμαλία της επιφάνειας του μαρμάρου στο σημείο αυτό. Στα πόδια φορά περίτεχνα σανδάλια. Η κοιλιά με την κάπως πλαδαρή σάρκα, δείχνει την προχωρημένη ηλικία του.

Αυτός ο τύπος απεικόνισης, γνωστός από την ελληνιστική εποχή, είναι χαρακτηριστικός των αναπαραστάσεων μορφωμένων ανδρών, φιλοσόφων, ρητόρων, ποιητών, δραματουργών, οι οποίες διακοσμούσαν δημόσιους χώρους (θέατρα, γυμνάσια, εκπαιδευτήρια). Το μικρό, όμως, μέγεθος του συγκεκριμένου το συνδέει περισσότερο με ιδιωτικό χώρο, ίσως με την οικία Ξ.