Βρέθηκαν το 2007 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο εσωτερικό του λάκκου ΙΙ του χαλκουργείου.

Πρόκειται για θραύσματα κόκκινου χονδροειδούς πηλού, τα περισσότερα με καμένη, ελαφρώς κοίλη εσωτερική επιφάνεια. Προέρχονται από μήτρες και αυλούς χύτευσης χάλκινων αγαλμάτων με την τεχνική του χαμένου κεριού.

Στην τεχνική του χαμένου κεριού, ο γλύπτης δημιουργούσε ένα πρόπλασμα από πηλό και το επένδυε με κερί, πάνω στο οποίο σκάλιζε λεπτομέρειες της μορφής. Στη συνέχεια κάλυπτε το κερί με πηλό δημιουργώντας ένα καλούπι, το οποίο έψηνε μέσα στον λάκκο χύτευσης. Κατά το ψήσιμο το κερί έλιωνε και στο κενό που άφηνε διοχετευόταν ο ρευστός χαλκός μέσω χοάνης (χωνιού) και δικτύου αυλών (σωλήνων, αγωγών) τροφοδοσίας του καλουπιού. Όταν το μέταλλο κρύωνε ο τεχνίτης έσπαγε το καλούπι και ο γλύπτης τελειοποιούσε το χάλκινο έργο.