Τμήμα χτενιού, σπασμένο και στα δύο άκρα. Βρέθηκε το 2001 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην ευρύτερη περιοχή του Ανατολικού λουτρού. Η μία πλευρά του είναι λειασμένη, η άλλη διατηρεί την εσωτερική, σπογγώδη επιφάνεια του οστού. Τα δόντια είναι κοντά και πλατιά.

Η κατάσταση διατήρησης του αντικειμένου δεν επιτρέπει την αποκατάσταση της αρχικής μορφής του, ωστόσο τα κοντά και πλατιά δόντια θεωρούνται χαρακτηριστικά των χτενιών που χρησιμοποιούνταν στο λανάρισμα. Το λανάρισμα ή ξάσιμο ήταν το «χτένισμα» της πρώτης ύλης (μαλλί, λινάρι κ.ά.) ώστε να ετοιμαστούν οι τουλούπες (τούφες, μπάλες) για να στερεωθούν στη ρόκα και να ξεκινήσει το γνέσιμο με το αδράχτι και το σφονδύλι.