Στρογγυλή σφραγίδα ευχαριστιακού άρτου που βρέθηκε το 1989 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην περιοχή του κτηρίου Ζ. Λείπει τμήμα του δίσκου.

Η λαβή είναι κυλινδρική και σχετικά χαμηλή. Στη σφραγιστική επιφάνεια βαθιές αυλακώσεις σχηματίζουν έναν ισοσκελή σταυρό με ελαφρά διευρυμένες τις απολήξεις των κεραιών του (σταυρός τύπου Μάλτας).

Ο άρτος, ως βασικό αγαθό διατροφής, αποτελούσε μία σημαντική προσφορά από τον άνθρωπο στο θεϊκό στοιχείο, μία πρακτική που συναντάται σε διάφορες εποχές και πολιτισμούς. Πολλές φορές το ιερό ψωμί σφραγιζόταν πριν από το ψήσιμο, με σχέδια σχετικά με τη θεότητα ή την περίσταση για την οποία προοριζόταν. Στο πλαίσιο της χριστιανικής λατρείας, η σφράγιση του άρτου που πρόσφεραν -και προσφέρουν μέχρι και σήμερα- οι πιστοί στην εκκλησία, γινόταν με τη χρήση πήλινων, λίθινων, μεταλλικών ή ξύλινων σφραγίδων που συχνά φυλάσσονταν για πολλά χρόνια ως ιερά αντικείμενα και περνούσαν από γενιά σε γενιά.