Βρέθηκε το 2005 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε δωμάτιο της δυτικής πτέρυγας του κτηρίου Ζ, κοντά στην είσοδο από την οδό ΝΜΑ ΙΙ. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση με μόνη εξαίρεση την απώλεια της μύτης. Η λάξευση στη βάση της και η οπή στη μέση δείχνουν ότι πριν χαθεί οριστικά είχε σπάσει και αντικατασταθεί με νέα, η οποία στερεωνόταν στην οπή με μεταλλικό σύνδεσμο.

Το κεφάλι προέρχεται από άγαλμα ώριμης γυναίκας, ντυμένης με ιμάτιο που ανέβαινε ψηλά στον αυχένα. Το πρόσωπό της είναι ωοειδές, το μέτωπο χαμηλό, τριγωνικό και το στόμα μικρό, με λεπτά κλειστά χείλη που σχηματίζουν ανεπαίσθητο χαμόγελο. Τα μάτια της είναι μεγάλα, με ρηχή κυκλική βάθυνση για τη δήλωση της ίριδας, η οποία θα ήταν χρωματισμένη, και τα φρύδια λεπτά και τοξωτά, με το δεξί ανασηκωμένο λίγο περισσότερο από το αριστερό.

Τα πλούσια, κυματιστά μαλλιά της είναι χτενισμένα περίτεχνα. Χωρίζονται στη μέση με λεπτή χωρίστρα, τραβιούνται στα πλάγια καλύπτοντας τα αυτιά, εκτός από τους λοβούς, και στη συνέχεια ανεβαίνουν προς τα πάνω, όπου διασταυρώνονται και τυλίγουν το κεφάλι. Στο πίσω μέρος δύο στριφτές μπούκλες σχηματίζουν πλατιά κοτσίδα, που τρέχει κατά μήκος της χωρίστρας, ενώ μπροστά, μικρά μπουκλάκια σε σχήμα τριπλής θηλιάς περιβάλλουν το μέτωπο.

Τα εικονογραφικά χαρακτηριστικά της μορφής, σε συνδυασμό με την εποχή που χρονολογείται το πορτρέτο, οδηγούν στην Ευδοκία, σύζυγο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β'. Παρότι το κεφάλι βρέθηκε σε στρώμα καταστροφής του όψιμου 6ου αι. μ.Χ., η σύνδεσή του και με τις παλαιότερες φάσεις του πολυτελούς κτηρίου Ζ, είναι πολύ πιθανή. Από τον 5ο αι. μ.Χ., αν όχι νωρίτερα, ο ιδιοκτήτης του διέθετε πλούσια συλλογή γλυπτών, όπως αγάλματα και ανάγλυφα θεών και πορτραίτα φιλοσόφων και ιδιωτών. Ένα αυτοκρατορικό πορτρέτο, σαν αυτό της Ευδοκίας, ενίσχυε το κύρος του, προέβαλλε την υψηλή κοινωνική του θέση και ενδεχομένως τη σχέση του με την αυτοκρατορική αυλή.

Η Ευδοκία γεννήθηκε στην Αθήνα το 401 μ.Χ. με το όνομα Αθηναΐς. Κόρη του σοφιστή Λεόντιου, ανατράφηκε σε ειδωλολατρικό πανεπιστημιακό περιβάλλον και έλαβε εξαιρετική μόρφωση. Παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο το 421 μ.Χ., αφού προηγουμένως βαφτίστηκε χριστιανή, και πήρε το όνομα Αιλία Ευδοκία. Ευφυής, καλλιεργημένη και με πολιτικές ικανότητες αναδείχθηκε σε εξέχουσα προσωπικότητα της πρώιμης βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στήριξε τον χριστιανισμό, προώθησε τα γράμματα και την ελληνική γλώσσα και χρηματοδότησε σημαντικά κτήρια, ορισμένα στην γενέτειρά της. Στην Ευδοκία φαίνεται ότι οφείλεται η ίδρυση του Πανδιδακτηρίου στην Κωνσταντινούπολη, που θεωρείται το πρώτο Πανεπιστήμιο. Πέθανε το 460 μ.Χ. έχοντας ζήσει τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής της στους Αγίους Τόπους, μακριά από την αυτοκρατορική αυλή.