Ειδώλιο κωμικού ηθοποιού σε ρόλο δούλου. Βρέθηκε το 2003 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι ΝΜΑ 94.

Ο ηθοποιός παριστάνεται όρθιος με τα χέρια λυγισμένα, ενώ το αριστερό του πόδι προβάλλει μπροστά. Φορά χιτώνα και ιμάτιο που το συγκρατεί με το αριστερό του χέρι και περνά πάνω από τον αριστερό του ώμο. Στο κεφάλι έχει ψηλό σκούφο.

Τα θεατρικά ειδώλια ήταν ευρύτατα διαδεδομένα, καθώς αντανακλούσαν την αγάπη των ανθρώπων για το θέατρο, που ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. Αποτελούσαν εμπορεύσιμο είδος και προσφέρονταν για αγορά στους θεατές των παραστάσεων. Η παρουσία τους σε σπίτια ίσως συνδέεται με την πεποίθηση πως είχαν αποτροπαϊκό χαρακτήρα και προστάτευαν τους ενοίκους από τη βασκανία.

Η μορφή του δούλου που απεικονίζει το συγκεκριμένο ειδώλιο είναι ένας καθιερωμένος ρόλος στην κωμωδία κατά τη ρωμαϊκή εποχή, ο οποίος επιδιώκει την ανατροπή των σχέσεων αφέντη-δούλου. Στον κόσμο των αφεντών ο καταπιεσμένος δούλος αποτελεί συνεχή απειλή, ο ίδιος όμως, αρνείται το στίγμα της κατωτερότητας, προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά του και γίνεται αχτίδα ελπίδας στην ψυχή των ανθρώπων.