Μικρού μεγέθους κλειδί. Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε διαταραγμένες επιχώσεις της οικίας Ξ (φάση 4ου-5ου αι. μ.Χ.). Αποτελείται από σταθερό κρίκο, με τρία μικρά εξάρματα στην κορυφή και τη βάση, και από σύμφυτο επίπεδο στέλεχος με ρηχή αυλάκωση στο πάνω, φαρδύτερο τμήμα. Το στέλεχος απολήγει σε γλωσσίδα με πέντε τριγωνικά δόντια που προβάλουν σε ορθή γωνία.

Τα κλειδιά είναι τα πιο συνηθισμένα μέρη των αρχαίων μηχανισμών ασφαλείας που έχουν φτάσει έως τις μέρες μας. Τα μεγαλύτερα προορίζονταν για τις πόρτες των κτηρίων, ενώ τα μικρότερα για έπιπλα και φορητά κουτιά (ντουλάπια, συρτάρια, κασέλες, κασετίνες κ.ά.), μέσα στα οποία φύλαγαν προσωπικά ή πολύτιμα αντικείμενα, τρόφιμα, ρουχισμό και άλλα είδη καθημερινής χρήσης. Καθώς τη φροντίδα των αγαθών αυτών είχαν κυρίως οι γυναίκες, συχνά τα κλειδιά αποτελούσαν σύμβολα της γυναικείας οικιακής εξουσίας.

Το συγκεκριμένο ανήκει σε μία κατηγορία κλειδιών για τα οποία πιστεύεται ότι φοριούνταν περασμένα στο δάχτυλο. Ωστόσο ο μικρός κρίκος ορισμένων, όπως αυτό του οικοπέδου Μακρυγιάννη, δεν επιτρέπει τον τρόπο αυτό μεταφοράς και είναι πιθανότερο οι κάτοχοί τους να τα κρεμούσαν στον λαιμό ή τη ζώνη.