Μικρού μεγέθους κλειδί. Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε χώρο σπιτιού της Μεσοβυζαντινής εγκατάστασης, στα βόρεια της οδού οδού ΝΜΑ I. Αποτελείται από έναν κρίκο και ένα ξεχωριστό, αναδιπλούμενο στέλεχος περασμένο σε αυτόν. Ο κρίκος έχει κυματιστό περίγραμμα με μικρό έξαρμα στην κορυφή, ενώ το στέλεχος απολήγει σε γλωσσίδα με τέσσερεις οπές, δύο ορθογώνιες και δύο τετράγωνες.

Τα κλειδιά είναι τα πιο συνηθισμένα μέρη των αρχαίων μηχανισμών ασφαλείας που έχουν φτάσει έως τις μέρες μας. Τα μεγαλύτερα προορίζονταν για τις πόρτες των κτηρίων, ενώ τα μικρότερα για έπιπλα και φορητά κουτιά (ντουλάπια, συρτάρια, κασέλες, κασετίνες κ.ά.), μέσα στα οποία φύλαγαν προσωπικά ή πολύτιμα αντικείμενα, τρόφιμα, ρουχισμό και άλλα είδη καθημερινής χρήσης. Καθώς τη φροντίδα των αγαθών αυτών είχαν κυρίως οι γυναίκες, συχνά τα κλειδιά αποτελούσαν σύμβολα της γυναικείας οικιακής εξουσίας.

Το συγκεκριμένο κλειδί ανήκει στην κατηγορία των «σπαστών» ή «αναδιπλούμενων», για τα οποία ορισμένοι μελετητές υποθέτουν ότι φοριούνταν περασμένα στο δάχτυλο. Άλλοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι αυτό θα ήταν εξαιρετικά άβολο και θεωρούν πιθανότερο ότι οι κάτοχοί τους τα κρεμούσαν στον λαιμό ή τη ζώνη.