Σχεδόν ακέραιο μελαμβαφές μελανοδοχείο. Βρέθηκε το 1996 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη στη δεξαμενή Μ IV . Η πάνω επιφάνεια, γύρω από την κεντρική οπή, έχει ελαφριά κλίση προς τα μέσα και κάτω, ενώ στην περιφέρεια σχηματίζεται πλατιά αυλάκωση, ώστε να μην χύνεται έξω από το δοχείο το περιεχόμενό του. Επιπλέον σταθερότητα εξασφάλιζε το σχήμα του σκεύους με τα κοίλα τοιχώματα.

Αν και δεν είναι ξεκάθαρη η χρήση των μικρών αυτών αγγείων, πιστεύεται ότι λειτουργούσαν σαν δοχεία τοποθέτησης μελανιού, αφού στο εσωτερικό αρκετών παραδειγμάτων που προέρχονται από την Αττική, καθώς και άλλα μέρη, διατηρούνται ίχνη από σκούρο υγρό περιεχόμενο, πιθανότατα μελάνι.