Τμήμα από τη βάση και το σώμα μελαμβαφούς πινακίου (πιάτου). Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην οικία Θ.

Εσωτερικά στον πυθμένα είναι διακοσμημένο με εμπίεστα γραμμίδια σε κυκλική διάταξη (rouletting) και ανθέμιο. Εξωτερικά, στην περιφέρεια της βάσης του, μετά το ψήσιμο του αγγείου χαράχτηκε με αιχμηρό εργαλείο το γυναικείο όνομα ΚΛΕΟΝΙΚΗC σε γενική πτώση. Από τη μαύρη βαφή που κάλυπτε όλο το αγγείο σώζονται λίγα ίχνη εξωτερικά.

Τα χαραγμένα ονόματα στη βάση, κάποτε και στο σώμα, των αγγείων δήλωναν συνήθως τον ιδιοκτήτη τους. Η πρακτική αυτή θα ήταν χρήσιμη στα μέλη ενός νοικοκυριού, στους συνδαιτυμόνες ενός συμποσίου, στους πελάτες ενός καταστήματος ή στα μέλη μίας λέσχης που επιθυμούσαν να χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους σκεύη στους χώρους συγκέντρωσης. Οι ιδιοκτήτες άλλοτε χάραζαν ολόκληρο το όνομά τους, κάποιες φορές μάλιστα το συνόδευαν με το πατρώνυμο ή και κάποιο προσωνύμιο, άλλοτε μόνο το πρώτο ή τα πρώτα γράμματα. Στις συντομογραφίες, η επιλογή του αριθμού των γραμμάτων θα εξαρτιόταν από τον αριθμό των ονομάτων που ξεκινούσαν με τα ίδια γράμματα μέσα σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του κάθε αγγείου.

Από τον 5ο έως τον 2ο αι. π.Χ. η συχνότητα με την οποία στην Αττική συναντούμε πάνω σε αγγεία χαραγμένα γυναικεία ονόματα είναι πολύ μικρή σε σχέση με το πλήθος των επιγραφών ανδρικών ονομάτων. Δεν είναι ξεκάθαρο αν η αυτή η μεγάλη διαφορά είναι τυχαία, καθώς πολλές φορές δεν σώζεται ακέραιο το όνομα και επομένως δεν είναι δυνατή η ταύτισή του με ανδρικό ή γυναικείο όνομα. Επιπλέον, εφόσον τις περισσότερες φορές θεωρείται ότι τα ονόματα πάνω σε αγγεία δηλώνουν τον ιδιοκτήτη του σκεύους, δεν γνωρίζουμε αν η διαφορά στη συχνότητα σχετίζεται με το αντίστοιχο ιδιοκτησιακό καθεστώς ανδρών και γυναικών ή αν προκύπτει από τη διαφορετική γνώση γραφής μεταξύ των δύο φύλων.