Σχεδόν ακέραιο αρυβαλλοειδές ληκύθιο. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 4 της οικίας Ω.

Έχει επίπεδη βάση, χαμηλό, συμπιεσμένο σώμα και κοντό, κυλινδρικό λαιμό. Το χείλος είναι πλατύ και ανοίγει προς τα έξω. Η κάθετη λαβή ξεκινά από το σώμα και καταλήγει στο χείλος. Το αγγείο μιμείται τους κορινθιακούς αρύβαλλους της blister ware κεραμικής και είναι διακοσμημένο με κάθετες αυλακώσεις.

Τα μικρογραφικά αγγεία, δηλαδή τα αγγεία μικρότερων διαστάσεων από τα κανονικά, τα βρίσκουμε τόσο σε ιερά, όσο και σε τάφους και οικισμούς, κάτι που δημιουργεί προβληματισμούς για την ακριβή χρήση και ερμηνεία τους. Στα ιερά θα ήταν αναθήματα ή θα χρησίμευαν σε ορισμένες θρησκευτικές τελετουργίες. Η συχνή, ωστόσο, παρουσία τους σε παιδικές ταφές, τα συνδέει και με τον κόσμο των παιδιών. Το ίδιο ισχύει και για την παρουσία τους σε οικισμούς όπου, ως ομοιώματα οικιακών σκευών, θα μπορούσαν να είναι παιχνίδια, με τα οποία τα παιδιά θα έπαιζαν, μιμούμενα τις δραστηριότητες των μεγάλων.