Αγαλμάτιο Κενταύρου με έφιππο Έρωτα συγκολλημένο από θραύσματα. Βρέθηκε το 1996 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στη δεξαμενή Μ XIII της οικίας Ψ, μαζί με άλλα πήλινα αγαλμάτια. Από τον Κένταυρο λείπουν το κεφάλι, η ουρά και τα άκρα, εκτός από το μπροστινό δεξί πόδι, και από τον Έρωτα το κεφάλι, τα φτερά, και τμήματα από τα άκρα.

Ο Κένταυρος καλπάζει προς τα δεξιά, με ορθωμένα τα μπροστινά του πόδια. Θα είχε μακριά γενειάδα, από την οποία διατηρείται μόνο το κατώτερο τμήμα, και έχει ριγμένη στην πλάτη του μία δορά που δένει μπροστά στον θώρακα. Στη ράχη του, πάνω σε ένα διπλωμένο ύφασμα, κάθεται ένας μικρός Έρωτας που γέρνει μπροστά και απλώνει τα χέρια του προς τον κορμό και το κεφάλι του Κενταύρου, σε μία περιπαικτική κίνηση. Τα σώματα των μορφών και τα λιγοστά ενδύματα καλύπτονται από λευκό επίχρισμα και, αρκετά απολεπισμένη σήμερα, κοκκινωπή βαφή.

Το αγαλμάτιο αποτελούσε πιθανότατα μέρος της διακόσμησης του ανδρώνα της κατοικίας. Θα ήταν στερεωμένο σε τοίχο, όπως μαρτυρούν οι οπές στήριξης στο πίσω τμήμα του, ή τοποθετημένο σε κόγχη. Οι Κένταυροι, πλάσματα αχαλίνωτα, ασελγή και επιρρεπή στη μέθη, ήταν μέλη της συνοδείας του Διονύσου, του θεού του κρασιού, και επομένως ιδιαίτερα ταιριαστοί στο περιβάλλον ενός ανδρώνα, του δωματίου όπου διεξάγονταν τα συμπόσια. Η σύνδεσή τους με τους ανδρώνες πιστοποιείται και από την ιδιαίτερα συχνή παρουσία τους στα ψηφιδωτά τους δάπεδα.