Σώζεται με τον λαιμό και την αρχή του δεξιού ώμου. Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη στο πηγάδι ΝΜΑ 39 της οικίας Ξ.

Ο θεός Ασκληπιός στρέφει το κεφάλι προς τα δεξιά. Έχει κοντή γενειάδα και μουστάκι που σκεπάζει το πάνω χείλος. Τα μαλλιά του είναι πυκνά και οι μικρές στριφογυριστές μπούκλες του πλαισιώνουν το πρόσωπο και καλύπτουν τον αυχένα. Στο κεφάλι φορά στρόφιον. Το άγαλμα από το οποίο προέρχεται ήταν μεγέθους μικρότερου του φυσικού και ανήκε στον αγαλματικό τύπο Athen-Macerata.

Τα αγάλματα του Ασκληπιού, κατά τον 4ο αι. π.Χ., με την εξάπλωση της λατρείας, έγιναν αναρίθμητα και αφιερώνονταν στα ιερά του θεού, τα νεοϊδρυόμενα Ασκληπιεία, ή κοσμούσαν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όπως γυμνάσια και λουτρά. Η λατρεία του Ασκληπιού υπήρξε δημοφιλής μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου και ήταν η τελευταία που υποχώρησε μετά την επικράτηση του χριστιανισμού.

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κεφάλι βρέθηκε στο πηγάδι της πολυτελούς οικίας Ξ μαζί με άλλα γλυπτά των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, καθιστά πιθανή την υπόθεση ότι ανήκε στην κατοχή των εύπορων ενοίκων της κατοικίας. Μάλιστα δεν αποκλείεται να σχετίζεται με το λουτρό της, το Δυτικό λουτρό όπως ονομάστηκε, καθώς οι εικόνες του Ασκληπιού, η λατρεία του οποίου χρησιμοποιούσε το νερό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στα λουτρά.