Δαχτυλίδι από μαύρο αδιαφανές γυαλί. Βρέθηκε το 1998 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε φρεάτιο καθαρισμού ή επιδιόρθωσης του οχετού της οδού ΝΜΑ II. Σχηματίζεται από παχιά στεφάνη (δακτύλιο, κρίκο) με κεντρική αυλάκωση και μικρή αδιακόσμητη σφενδόνη στο πάνω μέρος.

Τα δαχτυλίδια αποτελούσαν το πιο συνηθισμένο προσωπικό κόσμημα. Κατασκευασμένα από διάφορα υλικά, αντανακλούσαν την οικονομική και κοινωνική θέση του κατόχου τους, κάποτε και τη θέση του στη στρατιωτική ή θρησκευτική ιεραρχία. Εκτός από τη χρήση τους στον προσωπικό στολισμό, είχαν και πρακτικό, συμβολικό ή αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Φορέθηκαν από ενηλίκους και παιδιά, μόνα τους ή πολλά μαζί, σε διάφορα δάχτυλα, ακόμα και σε διαφορετικές φάλλαγες των δαχτύλων. Έτσι, το μέγεθός τους δύσκολα προσδιορίζει το φύλο ή την ηλικία του κατόχου τους.