Σχεδόν ακέραιη βάση κίονα ιωνικού-αττικού τύπου με σύμφυτο βάθρο. Βρέθηκε στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε λάκκο απόρριψης μαζί με μπάζα και θραύσματα αρχιτεκτονικών στοιχείων, στην περιοχή του κτηρίου Ζ.

Στην άνω επιφάνεια της βάσης το κέντρο του κίονα είναι μαρκαρισμένο από μικρή οπή στην οποία διασταυρώνονται δύο κάθετες χαραγμένες διάμετροι, σημάδια του λιθοξόου για την κατασκευή του κίονα. Η επιφάνεια διατηρεί και ίχνη κονιάματος, ίσως από την προσαρμογή του κίονα.

Το βάθρο είναι σχεδόν κυβικό. Οι κάθετες πλευρές του καταλήγουν σε μία κάθετη και μια επικλινή ταινία στο πάνω και κάτω άκρο. Στο κέντρο των πλευρών υπάρχει εναλλάξ από ένας ανάγλυφος τετράφυλλος και οκτάφυλλος ρόδακας.

Στη μια πλευρά του βάθρου έχει αφαιρεθεί, σε δεύτερη χρήση, το κατώτερο μέρος, μαζί με τμήμα του ρόδακα. Σχηματίζεται, έτσι, μια ορθογώνια εσοχή, πιθανώς για να προσαρμοστεί το βάθρο σε κάποιο άλλο αρχιτεκτονικό στοιχείο, για παράδειγμα σε σκάλα. Στη βάση του βάθρου, στην κατώτερη ακμή της εσοχής αυτής, έχουν λαξευτεί δύο οριζόντιες αυλακώσεις πιθανότατα σε δεύτερη χρήση.