Ακέραιος πτηνόμορφος ασκός, με λεπτές ρηγματώσεις, λιγοστές αποκρούσεις και έντονα ίχνη καύσης στην επιφάνεια, λόγω της έκθεσής του στη φωτιά. Βρέθηκε το 1996 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο εγκαίνιο Μ 10, της οικίας ΙΑ. Έχει δακτυλιόσχημη βάση, βαθύ σώμα με οξεία, σαν «ουρά», απόληξη στο πίσω μέρος, κυλινδρικό λαιμό, πλατύ στόμιο και τοξωτή λαβή με δύο νευρώσεις στη ράχη. Το εσωτερικό του καλύπτεται με μαύρη βαφή, η οποία συνεχίζεται και εξωτερικά στο στόμιο.

Οι μικροί πτηνόμορφοι ασκοί, που το σχήμα τους παραπέμπει σε σώμα πάπιας, συνήθως κατατάσσονται στα δοχεία αποθήκευσης καλλυντικών, αρωματικών και φαρμακευτικών ελαίων, ενώ οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος θεωρούνται επιτραπέζια δοχεία για λάδι, ξύδι, κρασί και άλλα υγρά. Ωστόσο η ανεύρεση μικρών ασκών και σε σύνολα με μαγειρικά και επιτραπέζια σκεύη, πιθανότατα υποδηλώνει και τη χρήση τους στο καθημερινό τραπέζι.