Ανάγλυφο Ασκληπιού σε μορφή ναΐσκου. Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι ΝΜΑ 39 της οικίας Ξ. Είναι συγκολλημένο από τρία κομμάτια και συμπληρωμένο με γύψο. Λείπει το κεφάλι του θεού και τμήματα του ναΐσκου.

Ο Ασκληπιός εικονίζεται μέσα σε ναΐσκο με ιωνικούς κίονες στο πλάι και ακροκέραμα στη στέγη. Στεκεται όρθιος, σε χαλαρή στάση, με το δεξί πόδι έντονα λυγισμένο προς τα πίσω, το κορμί στραμμένο προς τα δεξιά του και το αριστερό χέρι ακουμπισμένο στον γοφό. Φορά μακρύ ιμάτιο που αφήνει ακάλυπτο το πάνω μέρος του σώματος και απλώνει το δεξί χέρι προς ένα κουλουριασμένο φίδι, μισοκρυμμένο πίσω από τον αριστερό κίονα. Κάτω από τη δεξιά μασχάλη διακρίνεται η βακτηρία (ραβδί, μπαστούνι), που μαζί με το φίδι αποτελούν χαρακτηριστικά σύμβολα του θεού.

Η λατρεία του θεού της ιατρικής Ασκληπιού υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στον αρχαίο κόσμο και ήταν η τελευταία που υποχώρησε μετά την επικράτηση του χριστιανισμού. Στην Αθήνα εισήχθη γύρω στο 420 π.Χ. και εγκαταστάθηκε στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης. Το ιερό του Ασκληπιού λειτουργούσε ως οργανωμένο θεραπευτήριο και σε αυτό κατέφευγε μεγάλος αριθμός επισκεπτών για να βρει ανακούφιση από τους πόνους και τις αρρώστιες. Εικόνες του θεού και των μελών της οικογένειάς του αφιερώνονταν στο αθηναϊκό ιερό, κοσμούσαν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους ή αποτελούσαν αντικείμενα λατρείας σε σπίτια ιδιωτών, τοποθετημένα στα μικρά οικιακά ιερά (εικονοστάσια).

Το ανάγλυφο του οικοπέδου Μακρυγιάννη είναι αναθηματικό και ίσως αρχικά ήταν στημένο στο αθηναϊκό ιερό, το οποίο δεν απέχει πολύ από το οικόπεδο. Το γεγονός, ωστόσο, ότι βρέθηκε στο πηγάδι της πολυτελούς οικίας Ξ μαζί με άλλα γλυπτά των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, καθιστά πιθανή την υπόθεση ότι αργότερα περιήλθε στην κατοχή των εύπορων ενοίκων της κατοικίας. Μάλιστα, δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τολουτρό της, το Δυτικό λουτρό όπως ονομάστηκε, καθώς οι εικόνες του Ασκληπιού, η λατρεία του οποίου χρησιμοποιούσε το νερό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στα λουτρά. Ο κατακερματισμός του έργου πιθανότατα οφείλεται σε σκόπιμη ενέργεια κατά την εποχή επικράτησης του χριστιανισμού, προκειμένου να εξουδετερωθεί η «δαιμονική» δύναμη του παγανιστικού γλυπτού.