Τα χέρια και τα φτερά ήταν κατασκευασμένα χωριστά, προσαρμοσμένα στις αντίστοιχες υποδοχές. Η Νίκη φορά πέπλο με μακριά μανίκια που σχηματίζει πλούσια αναδίπλωση. Τα μαλλιά, που αποδίδονται με εγχαράξεις, είναι μαζεμένα και στολισμένα με στεφάνη. Τα ενωμένα πόδια με τα τεντωμένα πέλματα και η ανεπαίσθητη κίνηση των πτυχών του ρούχου δημιουργούν την εντύπωση ότι η φτερωτή θεά μόλις έχει προσγειωθεί από το πέταγμά της.
Μαζί με μια δεύτερη Νίκη, κατασκευασμένη στην ίδια μήτρα (Ακρ. 6476 α) χρησίμευε, πιθανώς, ως ακρωτήριο της στέγης κάποιου κτηρίου, ίσως δημόσιου.
Μηλιάδης, I., «Ανασκαφές νοτίως της Ακροπόλεως», Πρακτικά Αρχαιολογικής Εταιρείας του έτους 1956, τόμ. 111, 1961, σελ. 264
Travlos, J., Bildlexikon zur Topographie des Antiken Athen, Tübingen, 1971, σελ. 364, εικ. 468
Μπρούσκαρη, Μ., Μουσείον Ακρόπολεως. Περιγραφικός κατάλογος, Αθήνα, 1974, σελ. 87
Καλλιγάς, Π., «Το Παναθηναϊκό Στάδιο. Μια νέα ερμηνεία», Αρχαιολογία και Τέχνες 113, 2009, σελ. 93
Παντερμαλής, Δ., Ελευθεράτου, Σ., Βλασσοπούλου, Χ., Μουσείο Ακρόπολης. Οδηγός, Αθήνα, 2016, σελ. 38, εικ. 21
