Το άγαλμα βρέθηκε το 1887 στην ανασκαφή νοτιοδυτικά του Παρθενώνα. Μεγάλο μέρος της επιφάνειας του ίππου είχε διαμορφωθεί για να χρησιμοποιηθεί ως οικοδομικό υλικό στο νέο τείχος της Ακρόπολης, που κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή του ιερού από τους Πέρσες το 480 π.Χ.

Ο ιππέας κάθεται πολύ μπροστά, κοντά στον λαιμό του αλόγου. Το άλογο είναι σχεδόν φυσικού μεγέθους και στην όρθια χαίτη του διακρίνεται διαμπερής οπή για την ένθεση των χαλιναριών. Οι λεπτές πτυχώσεις στον λαιμό του ζώου φανερώνουν την ιδιαίτερη προσοχή που επέδειξε ο καλλιτέχνης στην απόδοση του δέρματος. Επιπλέον λεπτομέρειες τονίζονταν με χρώμα, από το οποίο έχουν διατηρηθεί ίχνη στη χαίτη του.

Τα πανάκριβα αγάλματα ιππέων ήταν αναθήματα των δύο ανώτερων κοινωνικών τάξεων (πεντακοσιομέδιμνων και τριακοσιομέδιμνων ή ιππέων), που είχαν αναλάβει τη δαπανηρή υποχρέωση συντήρησης πολεμικών αλόγων. Στις τάξεις αυτές ανήκαν και οι αθλητές των ιππικών αγώνων, τους οποίους απεικονίζουν συχνά τα αγάλματα.