Αστράγαλος (κότσι) μικρού ζώου, πιθανόν αιγοπροβάτου. Βρέθηκε το 2003 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε δωμάτιο της οικίας Ο (φάση 4ου αι. π.Χ.). Από τον ίδιο χώρο προέρχονται και οι αστράγαλοι ΝΜΑ 8374, ΝΜΑ 8375 και ΝΜΑ 8377.

Οι φυσικοί αστράγαλοι, δηλαδή τα κόκαλα των αρθρώσεων των πίσω ποδιών ζώων, αλλά και οι απομιμήσεις τους σε άλλα υλικά (πηλό, μέταλλο, γυαλί) είχαν στην αρχαιότητα χρηστική, λατρευτική, ταφική, μαγική και συμβολική αξία. Τους χρησιμοποιούσαν σε παιχνίδια, όπως ο αστραγαλισμός και τα πεντόλιθα, τους έδιναν ως έπαινο στα παιδιά για την καλή συμπεριφορά τους, τους αφιέρωναν σε ιερά θεοτήτων κατά τις τελετές μετάβασης από την παιδική στην εφηβική ηλικία, τους τοποθετούσαν σε τάφους παιδιών και νεαρών γυναικών ως κτέρισμα, τους μεταχειρίζονταν ως μαντικά εργαλεία, ερωτικά δώρα και φυλακτά. Τις περισσότερες φορές τους μετέφεραν σε ειδικά σακουλάκια, τους φορμίσκους, ενώ κάποτε χάραζαν πάνω τους σύμβολα, επιγραφές ή ονόματα θεών και ηρώων, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοιά τους στο παιχνίδι και σε άλλες περιστάσεις.