Μικρή σφαιρική χάνδρα από βαθυκόκκινο γρανάτη, με κεντρική διαμπερή οπή ανάρτησης. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον δυτικό κήπο του κτηρίου Ζ (φάση μέσων 5ου ή αρχών 6ου αι. μ.Χ.). Πιθανότατα αποτελούσε στοιχείο περιδέραιου, βραχιολιού ή σκουλαρικιού.

Οι πολύτιμοι λίθοι (πετράδια) πάντοτε σαγήνευαν τους ανθρώπους με τη λάμψη, το χρώμα, τη σκληρότητα και τη σπανιότητά τους. Προερχόμενοι από τα έγκατα της γης, θεωρήθηκαν φορείς μαγικών και θεραπευτικών ιδιοτήτων και γνώρισαν ευρεία χρήση στην αρχαία κοσμηματοποιία.