Δαχτυλίδι με ίχνη επιχρύσωσης. Βρέθηκε το 1998 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε χώρο του κεραμικού εργαστήριου του 7ου-8ου αι. μ.Χ.. Η στεφάνη (δακτύλιος, κρίκος) πλαταίνει στους ώμους και απολήγει σε συμφυή, ελαφρά υπερυψωμένη σφενδόνη ελλειψοειδούς σχήματος. Η επιφάνειά της είναι διακοσμημένη με παράσταση, που η διάβρωση του μετάλλου δεν επιτρέπει την αναγνώρισή της.

Τα δαχτυλίδια αποτελούσαν το πιο συνηθισμένο προσωπικό κόσμημα. Κατασκευασμένα από διάφορα υλικά, αντανακλούσαν την οικονομική και κοινωνική θέση του κατόχου τους, κάποτε και τη θέση του στην στρατιωτική ή θρησκευτική ιεραρχία. Εκτός από τη χρήση τους στον προσωπικό στολισμό, είχαν και πρακτικό, συμβολικό ή αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Φορέθηκαν από ενηλίκους και παιδιά, μόνα τους ή πολλά μαζί, σε διάφορα δάχτυλα, ακόμα και σε διαφορετικές φάλλαγες των δαχτύλων. Έτσι, το μέγεθός τους δύσκολα προσδιορίζει το φύλο ή την ηλικία του κατόχου τους.