Όρος με επιγραφή υποθήκευσης χωραφιού που βρέθηκε το 1988, στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε σύγχρονες επιχώσεις, στην περιοχή της οικίας Δ.

Πρόκειται για μαρμάρινη πλάκα, αδρά δουλεμένη και σπασμένη στην κάτω αριστερή γωνία. Στην μπροστινή όψη έχει χαραγμένη σε έξι στίχους την επιγραφή: ΟΡΟΣ/ΧΩΡΙΟ/ΥΠΟ(Ο)ΚΕΙΜ/[Ε]ΝΟ ΦΙΛΟ[Ο]/- - - ΗΓ/Δ, δηλαδή «ορόσημο χωραφιού που είναι υποθηκευμένο στον Φίλο(ο), για (δάνειο) - - - 160 δραχμές». Το αναγραφόμενο ποσό του δανείου δεν είναι το συνολικό, καθώς έχουν διατηρηθεί μόνο τα τελευταία σύμβολα, που αντιστοιχούν σε 100, 50 και 10 δραχμές.

Ο ενυπόθηκος δανεισμός ήταν μία συνηθισμένη πρακτική στην οικονομική δραστηριότητα της πόλης των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων και καθοριζόταν από αυστηρούς νομικούς κανόνες. Η τοποθέτηση «όρων» στην υποθηκευμένη ιδιοκτησία αποσκοπούσε στην προστασία της περιουσίας των πιστωτών αλλά και στην τήρηση της διαφάνειας των διαδικασιών.

Η αναφορά σε χωράφι δείχνει ότι τον 4ο-3ο αι. π.Χ. υπήρχαν ακόμη ανάμεσα στα σπίτια αδόμητες ζώνες, κάτι που επιβεβαιώνεται και ανασκαφικά, αφού τα αρχαιότερα κατάλοιπα της οικίας Δ προέρχονται από τον 2ο αι. μ.Χ.