Πίθος, συγκολλημένος από πολλά θραύσματα και συμπληρωμένος. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στη δεξαμενή ΝΜΑ III της οικίας Λ.

Η επιφάνεια έδρασης είναι επίπεδη και στην περιφέρειά της σχηματίζει χαμηλό δακτύλιο. Έχει βαθύ σώμα, σχεδόν κυλινδρικό, που στενεύει προς τα πάνω και στο ανώτερο τμήμα του διαμορφώνει οριζόντια πατούρα. Το χείλος είναι χαμηλό με ελαφριά κλίση προς τα μέσα και οι οριζόντιες λαβές είναι τοποθετημένες ελαφρώς διαγώνια. Το αγγείο διακοσμείται με μία κυματιστή ταινία και λεπτές αυλακώσεις στο ύψος των λαβών, ενώ στο υπόλοιπο σώμα καλύπτεται με παχιές γραμμές καστανού χρώματος.

Τα πιθάρια αυτού του είδους προορίζονταν για τη μακροχρόνια αποθήκευση δημητριακών, οσπρίων και άλλων προϊόντων στις κουζίνες και τις αποθήκες των σπιτιών. Συχνά περνούσαν από μητέρα σε κόρη, με αποτέλεσμα να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής.