Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον λάκκο Ι του χαλκουργείου.

Πρόκειται για το κατώτερο τμήμα μήτρας (καλουπιού) χύτευσης χάλκινου αντικειμένου, ίσως αγάλματος. Στην αρχική μορφή της η μήτρα θα ήταν κυκλική, ωστόσο μέρος της περιφέρειας, όπως και του πίσω τοιχώματος, είχαν καταστραφεί ήδη από την αρχαιότητα.

Η μήτρα βρέθηκε όρθια στη θέση της, σε όρυγμα ανοιγμένο μέσα σε παχιά στρώση απορριμμάτων προηγούμενων χυτεύσεων, τα οποία γέμιζαν τον λάκκο Ι του χαλκουργείου. Χρησιμοποιήθηκε, δηλαδή, στην τελευταία από τις διαδοχικές χυτεύσεις που είχαν γίνει στον λάκκο με την τεχνική του χαμένου κεριού.

Στη τεχνική του χαμένου κεριού, ο γλύπτης δημιουργούσε ένα πρόπλασμα από πηλό και το επένδυε με κερί, πάνω στο οποίο σκάλιζε λεπτομέρειες της μορφής. Στη συνέχεια κάλυπτε το κερί με πηλό δημιουργώντας ένα καλούπι, το οποίο έψηνε μέσα στον λάκκο χύτευσης. Κατά το ψήσιμο το κερί έλιωνε και στο κενό που άφηνε διοχετευόταν ο ρευστός χαλκός μέσω χοάνης (χωνιού) και δικτύου αυλών (σωλήνων, αγωγών) τροφοδοσίας του καλουπιού. Όταν το μέταλλο κρύωνε ο τεχνίτης έσπαγε το καλούπι και ο γλύπτης τελειοποιούσε το χάλκινο έργο.