Τμήμα κυκλαδικού ειδωλίου, από το οποίο σώζεται το κάτω τμήμα του κορμού και οι μηροί. Βρέθηκε το 2002 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, νότια της οδού ΝΜΑ I, σε επιχώσεις που χρονολογήθηκαν στα τέλη του 3ου/αρχές 2ου αι. π.Χ.

Το ειδώλιο παριστάνει όρθια, γυμνή γυναικεία μορφή με τα χέρια διπλωμένα πάνω από την κοιλιά, με το αριστερό χέρι πάνω από το δεξί. Έχει ευθύγραμμο σώμα και στρογγυλεμένους μηρούς και γλουτούς. Στην μπροστινή όψη βαθιά αυλάκωση διαχωρίζει τα πόδια, ενώ οι δύο ρηχές λοξές συγκλίνουσες εγχαράξεις στην περιοχή των βουβωνικών γραμμών δηλώνουν το ηβικό τρίγωνο και χωρίζουν τους μηρούς από τον κορμό. Στην πίσω όψη, οι κάθετες αυλακώσεις δηλώνουν τη σπονδυλική στήλη και τη γραμμή ανάμεσα στα πόδια και οι οριζόντιες τονίζουν τον γλουτό και την πίσω μεριά του γονάτου.

Τα κυκλαδικά ειδώλια τέτοιου τύπου, ίσως αποτελούσαν την ιδεατή απόδοση μιας «Μητέρας Θεάς», σύμβολο γονιμότητας και αναγέννησης.