Λαιμός και μικρό τμήμα σώματος πρόχου (κανάτας) που βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 54. Στον λαιμό έχει χαραγμένη την επιγραφή ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΛΟΓΙCTOY, δηλαδή του λογιστή Αντίπατρου. Κάτω από το χείλος, είναι σφραγισμένη με ένα κομμάτι μολύβδου που διαπερνά μέσα από μία μικρή οπή το τοίχωμα του αγγείου και σημαίνεται στην εξωτερική του επιφάνεια με ακτινωτό σχέδιο.

Οι λογιστές (στα λατινικά curator rei publicae) ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας επιφορτισμένοι να εποπτεύουν και να διασφαλίζουν τις ομαλές συνθήκες σε μία πόλη, ιδιαίτερα όσον αφορά στα οικονομικά της. Από τις αρχές του 4ου αι. μ.Χ., εκλέγονταν από τα τοπικά συμβούλια, και ήταν συνήθως αξιόλογα μέλη της τοπικής αριστοκρατίας που είχαν υπηρετήσει σε όλα τα άλλα σημαντικά αξιώματα της πόλης τους.

Το αγγείο πάνω στο οποίο είναι χαραγμένη η επιγραφή είναι ένα κοινό οικιακό σκεύος με μικρή προχοή, διακοσμημένο στο σώμα με λοξές αυλακώσεις gouged, που προοριζόταν για το σερβίρισμα υγρών. Η αναγραφή ωστόσο στον λαιμό του, του ονόματος και της ιδιότητας του λογιστή Αντίπατρου, καθώς και η σφράγιση του με μόλυβδο, υποδεικνύει πιθανώς ότι είχε καλυφθεί κάποτε με ένα κομμάτι δέρμα ή ύφασμα και είχε στη συνέχεια σφραγιστεί για να διασφαλίσει το απαραβίαστο ενός πολύτιμου περιεχομένου. Μία ακόμη πιθανότητα είναι το αγγείο να προοριζόταν για μέτρο πώλησης υγρών προϊόντων, και το όνομα και η σφραγίδα του λογιστή της πόλης να πιστοποιούσε επίσημα την χωρητικότητά του.