Βρέθηκε το 1996 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην περιοχή της οικίας ΙΓ (φάση 2ου-3ου αι. μ.Χ.). Είναι κατασκευασμένη από ενιαίο έλασμα, το οποίο σχηματίζει τη λεπίδα (ξύστρα) και τη λαβή. Η λεπίδα είναι καμπύλη, κοίλη στο εσωτερικό, και η λαβή αναδιπλωμένη στην αντίθετη κατεύθυνση με τρόπο που δημιουργεί στενό ορθογώνιο άνοιγμα.

Οι στλεγγίδες, κατασκευασμένες από διάφορα υλικά, κυρίως από χαλκό και σίδηρο, ήταν βασικό εξάρτημα των αθλουμένων. Τις χρησιμοποιούσαν μετά την άσκηση για να καθαρίσουν το σώμα τους από το στρώμα της σκόνης και του ιδρώτα που είχε επικαθίσει στο λάδι με το οποίο το είχαν αλείψει. Τις κρατούσαν με τα δάκτυλα περασμένα μέσα από το άνοιγμα της λαβής και με τη λεπίδα έξυναν την επιδερμίδα. Όταν το άνοιγμα ήταν στενό, όπως στη στλεγγίδα του οικοπέδου Μακρυγιάννη, περνούσαν την παλάμη γύρω από ολόκληρη τη λαβή. Στις περιπτώσεις αυτές το άνοιγμα εξυπηρετούσε μόνο την ανάρτηση των στλεγγίδων σε κρίκο μαζί με άλλα σύνεργα, όπως τον αρύβαλλο για το λάδι.

Εκτός από τους αθλούμενους, στλεγγίδες χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για την αφαίρεση της αποτριχωτικής αλοιφής και οι γιατροί για την εφαρμογή φαρμάκων, τα οποία προηγουμένως θέρμαιναν στο κοίλο εσωτερικό της ξύστρας. Επιπλέον, συγκέντρωναν το μείγμα σκόνης, ιδρώτα και λαδιού και το χρησιμοποιούσαν ως μαλακτική και καταπραϋντική αλοιφή σε φλεγμονές της μήτρας, σε αιμορροΐδες, μυϊκούς πόνους, διαστρέμματα και οιδήματα των αρθρώσεων.