Θραύσμα από κάλυμμα λεκανίδας, διακοσμημένο με την ερυθρόμορφη τεχνική. Βρέθηκε το 2001 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι ΝΜΑ 92.

Στο θραύσμα διατηρούνται τμήματα από τρεις γυναικείες μορφές και έναν μικρό, φτερωτό Έρωτα. Στο κέντρο, μία νεαρή γυναίκα μεταφέρει ένα βαρύ κιβώτιο. Είναι ντυμένη με αμάνικο χιτώνα που συγκρατείται στους ώμους με πόρπες και στη μέση με ζώνη. Τα μαλλιά της είναι μαζεμένα προς τα πίσω και στολισμένα με στεφάνι και μακριά κορδέλα. Στα αυτιά φοράει σκουλαρίκια, στον λαιμό περιδέραιο και στο χέρι βραχιόλι. Πίσω της, στα αριστερά, στέκει μία γυναίκα τυλιγμένη σφιχτά στο ιμάτιό της, που καλύπτει το κεφάλι και το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου της.

Η σκηνή ανήκει στη σφαίρα του γάμου και ίσως απεικονίζει διαφορετικές στιγμές των γαμήλιων τελετών. Το κιβώτιο που μεταφέρει η νεαρή γυναίκα παραπέμπει στην προετοιμασία της νύφης στον γυναικωνίτη του πατρικού της. Πιθανότατα περιείχε ρουχισμό, κοσμήματα και άλλα είδη στολισμού. Η νύφη θα μπορούσε να είναι η μορφή με το καλυμμένο πρόσωπο στα αριστερά. Την ημέρα του γάμου της η νύφη εμφανιζόταν σκεπασμένη με το γαμήλιο πέπλο, το οποίο αργότερα ανέσυρε τελετουργικά η νυμφεύτρια αποκαλύπτοντας το πρόσωπο της νεαρής κοπέλας. Η παρουσία του μικρού Έρωτα υποδηλώνει την ερωτική ένωση του ζευγαριού, αλλά και τις θεϊκές δυνάμεις που βρίσκονταν πίσω από το τελετουργικό του γάμου.