Ακέραιο ζάρι, με ελάχιστες φθορές. Πρόκειται για τυχαίο εύρημα που εντοπίστηκε το 1999 στην στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην περιοχή της οικίας Β.

Είναι ένας εξάπλευρος κύβος με σήμανση από το ένα έως το έξι. Κάθε έδρα έχει χαραγμένους μικρούς κύκλους με στιγμή στο κέντρο και το άθροισμα των κυκλίσκων των απέναντι πλευρών που προκύπτει είναι επτά, όπως και στα σημερινά ζάρια.

Οι κύβοι κατασκευάζονταν από διάφορα υλικά, όπως πηλό, ελεφαντόδοντο, οστό και μέταλλο και χρησιμοποιούνταν σε τυχερά, κυρίως, παιχνίδια. Τους βρίσκουμε, όμως, συχνά και σε τάφους ως κτέρισμα όπου τους τοποθετούσαν για να συντροφεύουν τους νεκρούς στον μεταθανάτιο βίο τους, ενώ τους αξιοποιούσαν και στη μαντική τέχνη για την εξαγωγή χρησμών.

Το παιχνίδι με τα ζάρια υπήρξε πολύ δημοφιλές όχι μόνο στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και σε όλους τους πολιτισμούς της Μεσογείου. Η ρίψη τους γινόταν είτε ελεύθερα είτε πάνω σε κάποια επιφάνεια που λειτουργούσε ως πίνακας. Παιζόταν κυρίως από άνδρες τόσο στα συμπόσια όσο και σε άλλους δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους που εξαιτίας της δράσης αυτής, είχαν αποκτήσει κακή φήμη.

Άνδρες όλων των κοινωνικών τάξεων υπήρξαν παθιασμένοι και μανιώδεις παίκτες, χάνοντας ολόκληρη την περιουσία τους. Εξαιρετικά διαδεδομένο παρέμεινε το παιχνίδι στην αρχαία Ρώμη και το Βυζάντιο, όπου είχε εξελιχθεί σε κοινωνική μάστιγα, και οι αυτοκράτορες επιχείρησαν να το περιορίσουν ή να το απαγορεύσουν με νόμους και ειδικά διατάγματα.