Τμήμα στρογγυλής σφραγίδας ευχαριστιακού άρτου που βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στα βόρεια της οδού ΝΜΑ I.

Η σφραγίδα είναι σπασμένη στην περιφέρεια και λείπει το μεγαλύτερο τμήμα της κυλινδρικής πιθανώς λαβής. Η σφραγιστική επιφάνεια καλύπτεται από πρασινωπή εφυάλωση, ενώ βαθιές αυλακώσεις σχηματίζουν έναν ισοσκελή σταυρό μέσα σε κύκλο και τέσσερα τρίγωνα ανάμεσα στις κεραίες του.

Ο άρτος, ως βασικό αγαθό διατροφής, αποτελούσε μία σημαντική προσφορά από τον άνθρωπο στο θεϊκό στοιχείο, μία πρακτική που συναντάται σε διάφορες εποχές και πολιτισμούς. Πολλές φορές το ιερό ψωμί σφραγιζόταν πριν από το ψήσιμο, με σχέδια σχετικά με τη θεότητα ή την περίσταση για την οποία προοριζόταν. Στο πλαίσιο της χριστιανικής λατρείας, η σφράγιση του άρτου που πρόσφεραν -και προσφέρουν μέχρι και σήμερα- οι πιστοί στην εκκλησία, γινόταν με τη χρήση πήλινων, λίθινων, μεταλλικών ή ξύλινων σφραγίδων που συχνά φυλάσσονταν για πολλά χρόνια ως ιερά αντικείμενα και περνούσαν από γενιά σε γενιά.