Κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού από αμφικίονα. Βρέθηκε το 2001 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, κατά την κατεδάφιση σύγχρονης κατοικίας στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικοπέδου, πάνω από την αρχαία οικία Θ. Ο εχίνος έχει απολαξευτεί και στις δύο πλευρές και υπάρχουν μικρά σπασίματα στην περιφέρεια των ελίκων και στο μέτωπο του άβακα.

Οι έλικες έχουν κυρτή επιφάνεια και καταλήγουν σε επίπεδο οφθαλμό. Στην μια πλευρά περιγράφονται με εγχάρακτες γραμμές ενώ στην άλλη όχι. Ο άβακας ξεχωρίζει από τον εχίνο με λεπτή ανάγλυφη ταινία μεταξύ χαράξεων στην μια πλευρά ενώ στην άλλη από απλή ανάγλυφη ταινία. Η πλευρά με τις πιο προσεγμένες λεπτομέρειες ήταν η κύρια πλευρά του κιονόκρανου και η κύρια όψη του υποκείμενου κίονα. Ο εχίνος θα ήταν διακοσμημένος με ιωνικό κυμάτιο. Τα προσκεφάλαια διακοσμούνται με μακριά φύλλα άκανθας εναλλάξ με λογχόσχημα φύλλα και περισφίγγονται στο κέντρο από τον ζωστήρα, που εδώ διακοσμείται από δύο ανάγλυφες ταινίες που πλαισιώνουν μοτίβο δεσμού με πλεγμένες αντικρυστές έλικες.

Η πάνω επιφάνεια του άβακα είναι σχετικά λειασμένη αλλά διατηρεί ίχνη λάξευσης. Η επιφάνεια έδρασης του κιονόκρανου έχει πολύ πυκνά και λοξά ίχνη του εργαλείου επεξεργασίας (βελονιού) και είναι ελλειψοειδής, οπότε και ο υποκείμενος κίονας θα είχε ελλειψοειδή διατομή (αμφικίονας), με δύο όψεις στις δύο κύριες πλευρές του. Στο κέντρο της επιφάνειας έδρασης έχει ανοιχτεί μικρή οπή από τον λιθοξόο, ως κέντρο χάραξης.