Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη στο πηγάδι Μ 54. Λείπει το κεφάλι και το μεγαλύτερο μέρος του αριστερού χεριού της μορφής και μικρά κομμάτια από το αριστερό άκρο του πλακιδίου με τμήμα του θρόνου.

Το πλακίδιο αποδίδει τον Σάραπη στην ταύτισή του με τον Δία. Ο θεός εικονίζεται καθισμένος σε θρόνο με τα πόδια ακουμπισμένα σε υποπόδιο. Φορά κοντομάνικο χιτώνα, ιμάτιο και σανδάλια στα πόδια. Με το αριστερό χέρι, που ακουμπούσε σε μαξιλάρι με δικτυωτό ύφασμα τοποθετημένο στο μπράτσο του θρόνου, θα κρατούσε σκήπτρο ή, το πιθανότερο, κέρας Αμάλθειας. Δίπλα στο υποπόδιο, στα αριστερά, εικονίζεται αετός, σύμβολο του Δία. Η πίσω όψη του πλακιδίου είναι επίπεδη και λεία, που δείχνει ότι αποτελούσε πρόσθετο διακοσμητικό στοιχείο σε κάποιο αντικείμενο, ίσως ξύλινο κιβωτίδιο.

Ο Σάραπης, αιγυπτιακή θεότητα του Κάτω Κόσμου, της βλάστησης και της γονιμότητας, προέκυψε από τον συγκερασμό του Όσιρηκαι του Άπη, του ιερού ταύρου των Αιγυπτίων. Σταδιακά προσέλαβε ιδιότητες του Πλούτωνα, του Διόνυσου, του Δία, του Ασκληπιού, του Ήλιου και του Ποσειδώνακαι αναδείχτηκε σε έναν από τους σημαντικότερους θεούς των ύστερων ελληνιστικών και των ρωμαϊκών χρόνων.Ήταν θεραπευτής και χρησμοδότης, κυβερνήτης του ουρανού και της θάλασσας, κυρίαρχος του σύμπαντος και του χρόνου.

Το πλακίδιο είναι ένα από τα πολλά ευρήματα της ανασκαφής του οικοπέδου Μακρυγιάννη που απεικονίζουν ή συνδέονται με θεότητες ανατολικής προέλευσης. Η λατρεία τους, που υποσχόταν ευημερία, λύτρωση και μεταθανάτια ζωή, γνώρισε μεγάλη απήχηση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον μεσογειακό κόσμο και παρέμεινε ζωντανή έως και την ύστερη αρχαιότητα.