Σχεδόν ακέραιο αγαλμάτιο που παριστάνει τον Απόλλωνα. Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 54. Λείπoυν οι ίριδες των ματιών, τμήματα από τις παλάμες των χεριών και η λύρα ή ο τρίποδας, όπου στηριζόταν το δεξί χέρι.

Ο θεός παριστάνεται όρθιος, με το κεφάλι του στραμμένο προς τα δεξιά. Είναι γυμνός, εκτός από μία χλαμύδα που καλύπτει τον αριστερό ώμο, πέφτει λοξά στην πλάτη και καταλήγει στο δεξί χέρι. Στα πόδια του φοράει σανδάλια. Στηρίζει το βάρος του στο αριστερό τεντωμένο πόδι και σταυρώνει πάνω του το λυγισμένο δεξί, σε μία νωχελική, ανάλαφρη στάση. Το αριστερό χέρι στρέφεται πίσω και ακουμπάει στον αριστερό γοφό. Το δεξί χέρι λυγίζει μπροστά και με την κλειστή παλάμη θα στηριζόταν πάνω σε τρίποδα ή σε λύρα.

Το πρόσωπο του θεού είναι αγένειο, νεανικό. Πλαισιώνεται από κυματιστά μαλλιά που συγκρατούνται με μία ταινία, πέφτουν μέχρι τους ώμους και σχηματίζουν στο μέτωπο αναστολή. Τα μάτια είναι κατασκευασμένα από άργυρο, ενώ η, χαμένη σήμερα, ίριδα των ματιών ήταν ένθετη, κατασκευασμένη από άλλο υλικό.

Η στάση του σταυρωμένου ποδιού πηγάζει από άγνωστο πρότυπο του 4ου αι. π.Χ. και υιοθετήθηκε για την απόδοση και άλλων θεοτήτων, κυρίως του Διονύσου. Βρέθηκε μαζί με άλλα χάλκινα αγαλμάτια και χάλκινα και ελεφαντοστέινα ειδώλια, τα οποία πιθανότατα ήταν τοποθετημένα στο οικιακό ιερό της κατοικίας στην οποία ανήκε το πηγάδι.