Δεξί γωνιακό τμήμα γείσου, σπασμένο από τα αριστερά. Βρέθηκε το 1980 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε δοκιμαστική τομή στα νότια του οικοπέδου.

Η διακόσμηση οργανώνεται σε δύο ζώνες που χωρίζονται από ταινία που προεξέχει. Η πάνω, κάθετη ζώνη διακοσμείται με συνεχόμενο μοτίβο από συνδεόμενες βλαστόσπειρες (σπείρες με μορφή βλαστών) που «τρέχουν» προς τα δεξιά. Οι σπείρες καταλήγουν σε μονό φύλλο στο κάτω άκρο τους και σε τρίφυλλο στη γωνία που σχηματίζεται στη σύνδεσή τους. Στην πάνω δεξιά γωνία του λίθου θα υπήρχε ανθέμιο, σήμερα σπασμένο, που θα υψωνόταν πάνω από την επιφάνεια του λίθου.

Η κάτω ζώνη έχει λοξό μέτωπο. Εικονίζει πεντάφυλλα ανθέμια, που περιβάλλονται από βλαστούς και εναλλάσσονται με άνθη λωτού. Στο κάτω άκρο υπάρχει ανάγλυφο κυμάτιο σε μορφή στρεπτού σκοινιού με φορά προς τα δεξιά. Τα μοτίβα των δύο ζωνών συνεχίζονται για λίγο και στην πλαϊνή όψη, ενώ η υπόλοιπη πλαϊνή επιφάνεια των δύο ζωνών είναι λειασμένη.

Και η πάνω και η κάτω πλευρά του μέλους έχουν πυκνά λεπτά ίχνη από το εργαλείο επεξεργασίας (οδοντωτή σμίλη) και αναθύρωση στην περίμετρο. Στην πάνω πλευρά υπάρχει και μια πιο αδρή προεξέχουσα επιφάνεια με πιο χοντρά ίχνη του εργαλείου λάξευσης (βελονιού) που δεν θα ήταν ορατή.

Δεν αποκλείεται το γείσο αυτό να αποτελούσε διακοσμητικό στοιχείο υπέρθυρου. Είναι σχεδόν όμοιο με ένα άλλο, αριστερό τμήμα που εκτίθεται επίσης (ΝΜΑ 4609). Και τα δύο είχαν την ίδια διακόσμηση και ίσως προέρχονται από την ίδια θύρα αν και το ΝΜΑ 274 έχει δουλευτεί με λιγότερη πλαστικότητα. Οι μικρές διαφορές στην ποιότητά τους μπορεί να οφείλονται στην κατασκευή τους από διαφορετικό τεχνίτη ή στο ότι το ΝΜΑ 274 μπορεί να ήταν μεταγενέστερη αντιγραφή του ΝΜΑ 4609, για αποκατάσταση πιθανής ζημιάς του υπέρθυρου.