Βρέθηκε το 1998 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι ΝΜΑ 39 της οικίας Ξ. Λείπουν τα χέρια, το κάτω μέρος του σώματος και ο κάλαθος που θα φορούσε στο κεφάλι.

Το κεφάλι με τον λαιμό και το πάνω μέρος των μαλλιών είναι δουλευμένο σε ξεχωριστό κομμάτι μαρμάρου. Το πρόσωπο είναι νεανικό και τα μαλλιά σχηματίζουν μπούκλες που πέφτουν στο μέτωπο και τους ώμους. Στην κορυφή του κεφαλιού υπάρχει ταινία με ανάγλυφους ρόδακες και κεντρική οπή, στην οποία στερεωνόταν ο κάλαθος.

Ο θεός φορά χιτώνα και από πάνω στρατιωτικό επενδύτη, είδος πανωφοριού, διακοσμημένο με ανάγλυφες προτομές θεών, με ζώα, μυθικά όντα και αστρικά σύμβολα. Στο ύψος του στήθους εικονίζεται ο Κρόνος και από κάτω, ανά ζεύγη, οι υπόλοιποι θεοί-πλανήτες, επόπτες των επτά ημερών της εβδομάδας: ο Δίας και η Αφροδίτη, ο Ήλιος και η Σελήνη, ο Άρης και ο Ερμής, καθώς και δύο αντικριστά κριάρια ή τράγοι. Στη ράχη παριστάνεται αετός, το ιερό πουλί του Δία, και στη συνέχεια ρόδακες, γρύπες και αστέρια. Στις πλαϊνές επιφάνειες του επενδύτη εικονίζονται δύο μεγάλοι κεραυνοί, το κατεξοχήν σύμβολο του θεού.

Ο Δίας Μέγιστος Ηλιοπολίτης (Jupiter Maximus Heliopolitanus) ήταν η κύρια θεότητα της Ηλιούπολης της αρχαίας Συρίας, το Baalbek του σημερινού Λιβάνου, και μία από τις πιο δημοφιλείς ανατολικές θεότητες κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Ήταν θεός της αγροτικής φύσης, κύριος του ουρανού, της καταιγίδας και των κεραυνών, προστάτης της ωφέλιμης βροχής, της γονιμότητας γενικά. Σχεδόν πάντα εικονίζεται με στάχυα στο αριστερό χέρι, μαστίγιο στο δεξί και με ένα ζευγάρι μικρών ταύρων δεξιά και αριστερά του.

Αγάλματα ή άλλες απεικονίσεις του Δία Ηλιοπολίτη στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά σπάνια. Η ανεύρεση του συγκεκριμένου στο πηγάδι της οικίας Ξ, μαζί με άλλα γλυπτά, καθιστά πιθανή την υπόθεση ότι ανήκε στον ιδιοκτήτη της πολυτελούς κατοικίας ή του εντυπωσιακού κτηρίου Ζ που τη διαδέχθηκε στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. Είναι ένα από τα πολλά ευρήματα της ανασκαφής του οικοπέδου Μακρυγιάννη που απεικονίζουν ή συνδέονται με θεότητες ανατολικής προέλευσης. Η λατρεία τους, που υποσχόταν ευημερία, λύτρωση και μεταθανάτια ζωή, γνώρισε μεγάλη απήχηση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον μεσογειακό κόσμο και παρέμεινε ζωντανή έως και την ύστερη αρχαιότητα.